Donitas

• 15 okt. 2018 19:10:00

Nabeschouwingen Donitop 13-10-2018

Den Dungen ontsnapt

Dit weekend mochten we weer aantreden tegen Den Dungen. Dit tripje hebben we twee jaar geleden al eens gemaakt. Toen was de grootste uitdaging de reis zelf. Gelukkig was het deze zaterdag een heel klein beetje warmer, dus moest er nu maar eens gewonnen worden van HLB.

Het team van HLB was vooraf uitgebreid geanalyseerd. Het belangrijkste punt was het omzeilen van ‘het gebouw’ van Den Dungen. Dit moest geen probleem worden met de snelle handjes van Bart de Bruin. We gaan gelijk naar het einde van de eerste set. Auke Pauzenga kwam het veld in om een balletje te serveren. Dit deed hij toch wel érg overtuigend. Hierdoor werd het 1-0.

De tweede set leek ook te gaan naar Donitas. Echter, dit gebeurde niet. We weten niet hoe dat kan, maar we houden het erop dat de scheidsrechter het spel goed in de smiezen had. Hoogtepunt van de tweede set was een killblock van Stefan ten Voorde. Stefan, actief lid van de demonstratiegroep ‘Groningen Aardbevingsvrij’, was zó gefrustreerd over het feit dat de aardbevingsproblematiek nog steeds niet is opgelost, dat hij deze persoonlijk richting Den Dungen heeft verplaatst. Het was het hevigste block in Den Dungen sinds begin jaren ’20, met 6.8 op de schaal van Tiktak. Helaas was dit wel de reden dat HLB werd wakker geschud. Onder het puin vandaan kruipend kreeg HLB de wedstrijd meer en meer in handen.

We moeten toegeven, de service van HLB lag er aardig op. Ondanks de nagenoeg perfect spelende libero Romke Praamstra waren het den Dungen die er met de 3 punten vandoor gingen. Zonde, want het begon voortvarend voor de studentjes. Na een donderende nabespreking van trainer Arno van Solkema, eentje waar je broek van afzakt, keerde de selectie teleurgesteld terug richting de gasbel van Slochteren. We staan weer met beide benen op de gescheurde grond. Deze week is de Aclo namelijk weer het epicentrum van het Nederlandse volleybal. Zaterdag komt Rijswijk uit Inter op bezoek. Een heuse interland dus. Genoeg grapjes, we zien jullie zaterdag!

THUNDER!!!

VIOS Kolham HS 1 - 't Gat van Groningen HS 2

Beste fans,

Zaterdag mochten we aantreden tegen VIOS/KOLHAM in de Duurswoldhal in Slochteren. Omdat ze in Slochteren volleybal helemaal niet leuk vinden, stelde VIOS voor geen potje te spelen, maar een debat te houden. De scheidsrechters zouden dan optreden als onafhankelijke jury en beslissen wie er uiteindelijk per ronde zou winnen. In totaal werd er in vijf rondes gedebatteerd, waarna degene met de meeste punten als winnaar uit de bus zou komen.

Het thema van de eerste ronde was “wel of geen voetfout”. VIOS kwam met sterke argumenten als ”we zagen duidelijk dat nummer zeven met zijn voet over de lijn was!” en “hij is achterspeler scheids!”. Hier had Donitas op dat moment weinig antwoord op. De eerste ronde werd dan ook beslecht in het voordeel van VIOS.

In de tweede ronde werd op zeer fatsoenlijke wijze gesproken in hoeverre het geaccepteerd was “oeh” en “aah” te roepen op volleybal-technisch gezien twijfelachtige momenten. De jury was het blijkbaar met Donitas eens dat tijdens een wedstrijd niet bij elke bal “oeh” of “aah” geroepen hoefde te worden. Deze ronde werd dan ook gewonnen door Donitas.

Tijdens de derde ronde kraamde VIOS zoveel onzin uit, dat de jury er eigenlijk ook geen logisch verhaal van kon maken en het punt aan Donitas toekende.

Vanaf de vierde ronde begon het een uitputtingsslag te worden. De mannen van VIOS hadden het er zwaar mee en brachten in dat we het misschien konden hebben over hoe lang de pauzemomenten moesten zijn. VIOS vond het niet meer dan normaal dat er elke keer toch minimaal vijf minuten de tijd werd genomen om het spreekgestoelte schoon en droog te maken tussen de verschillende sprekers door. Op die manier hadden ze voldoende tijd om bij te komen. Donitas wilde eigenlijk voor 20:00 uur in Havenzicht zijn en vond vijf minuten toch wel erg ruim. Bij de jonge goden van het tweede was bovendien nog geen enkele vorm van vermoeidheid te zien. Helaas was de jury ook al wat op leeftijd en konden ze zich wel vinden in de motieven van VIOS, waardoor de vierde ronde door hen gewonnen werd.

Aangezien het 2-2 in punten stond, zou de vijfde ronde doorslaggevend worden. Het thema in deze ronde was “in hoeverre is het toegestaan het shirt van de tegenstander vast te pakken en deze volledig in het net te drukken waardoor het net een halve meter naar beneden komt?”. Het argument van VIOS was “Het gaat erom dat het shirt het net raakt en niet de hand van de speler die het shirt vasthoudt. Het is dan ook de fout van de speler wiens shirt wordt vastgehouden”. De mannen van Donitas beargumenteerden dat we het nog steeds over de sport volleybal hadden en niet over judo waarbij het wel is toegestaan elkaar bij de kraag te vatten. Hier was de jury het volledig mee eens, waardoor Donitas de totale beraadslaging tot een goed eind wist te brengen.

Snel werden op willekeurige wijze de punten ingevoerd in het digitaal wedstrijdformulier, waardoor een setstand van 2-3 in het voordeel van Donitas ontstond.

Volgende week, als het aan ons ligt, gewoon weer een potje volleyballen om half 3 in de Struikhal tegen Animo’68.

Nabeschouwing WSV DS 1 - Donitas DS 1

Na twee gezellige thuisdagen moesten we afgelopen zaterdag afreizen naar Warnsveld. Op de warmste 13 oktober in tijden stond de wedstrijd tegen WSV op ons te wachten. Als nieuwkomer binnen de topdivisie waren we erg benieuwd naar het team, maar we hadden al vanuit verschillende kanten gehoord dat het een leuk team was en dat ze aardig wat tegenstand te bieden hadden. Vol vertrouwen en energie liepen wij de best wel warme sporthal binnen. Voordat de wedstrijd begonnen was, liepen er al aardig wat tomaatjes op het veld, maar ondanks de hitte had iedereen zin in de wedstrijd.

De tribune liep al aardig vol en de sfeer zat er bij de WSV supporters goed in. Het was een moeilijke start en vooral in de pass hadden we meteen veel moeite. WSV had namelijk een lastige serve en we konden daarom niet zo vrijuit spelen als we hadden gehoopt. Het was nog niet echt best volleybal met veel slordige foutjes van beide kanten en uiteindelijk verloren we de set met 25-20.

Op naar de volgende set. Nog steeds liep het niet soepel bij ons. Het was steeds net niet goed genoeg. Het harde blok en de goede serves bleven een probleem voor ons. Ook was het opeens dubbel zo druk op de tribune, blijkbaar hadden de WSVers een paar vrienden bij de voetbal. Een heel stel jongens was steeds aan het zingen en springen op de tribune en dat zorgde voor een uitgelaten sfeer. Aan het eind wisten we nog een aardig stuk terug te komen en begon ons spel wat meer te lopen. Toch hebben we de set niet weten te pakken en verloren we deze met 25-22, waardoor we op een 2-0 achterstand kwamen.

De derde set begon nog steeds niet overtuigend. Toch moest het nu of nooit. Alles geven tot we erbij neer zouden vallen was het idee. Het liep een beetje gelijk op, maar halverwege wisten we toch een kleine voorsprong te behalen. Na een paar harde knallen kwam het vertrouwen steeds meer terug. Onder leiding van Annelies kregen we meer ruimte in onze aanval en kwamen er meer ballen op de grond bij WSV. We wisten deze set te winnen met 21-25.

Na een 6-0 achterstand zag het er in de vierde set weer niet zo best uit. Gelukkig zijn we weer snel aangehaakt en bij 10-10 stond het weer gelijk.. Na een goede serveserie werd het al snel 12-20. De pass liep beter en we konden meer vrijuit gaan spelen. Uiteindelijk wisten we de set te pakken en wonnen we met 17-25. Dit zag er beter uit, vol vertrouwen en energie op naar de vijfde set.

De laatste set ging weer aardig op en neer, maar we bleven steeds een kleine voorsprong houden wat ons wat meer zekerheid gaf. We waren vastberaden om alles te geven voor de laatste set en met de winst terug te gaan naar Groningen. Na een servefout van de tegenstander op 13-14 hadden we de set te pakken.

Na een 2-0 achterstand hadden sommigen het misschien niet meer verwacht, maar door continu te blijven vechten en volle bak voor alle ballen te gaan hebben we dit toch mooi om kunnen zetten in een 2-3 winst. Het was een lastige wedstrijd en we hebben niet ons mooiste volleybal laten zien, maar toch zijn we met de winst naar huis gegaan en daar zijn we erg blij mee.

Volgende week spelen we weer in de vertrouwde ACLO hal tegen de nummer 2 Peelpush. Het zal dus wel een leuke en spannende wedstrijd worden en alle support is welkom. Neem dus allemaal je trommels en fluiten mee en kom volgende week zaterdag om 19.30 ons aanmoedigen.

 

Donitas naar het buitenland: VC Sneek Dames 3 - Deleukstedeal Donitas dames 2 

Op 13 oktober 2018 mocht Donitas aantreden in het grootmachtige Friesland. Stiekem hebben wij
ook een Friezin in ons team, namelijk hoofdblokkeerder Kim, maar zij is ondertussen helemaal
geïntegreerd tussen de blauw gele Groningers. Na ons verlies van vorige week van de groenen
hadden wij extra strijdlust om te winnen van deze spelers in rood, aangezien wij net als stieren (maar
dan vrouwelijk) helemaal fanatiek worden van rode lappen stof, zeker als hier ook nog eens met trots
de Friese vlag op wordt gedragen.
Nadat wij tijdens het inslaan alvast een paar deuken in de vloer hadden geslagen, begon de wedstrijd
(al dan niet 35 minuten te laat) met 7 toppers: Eline, Jill, Rianne, Iris, Kim, Renee en onze libero
Annemarie. Het was flink warm in de sportschuur van Sneek en wij waren dus ook goed genoeg
opgewarmd om de eerste twee punten aan onze kant te brengen. Echter, wij maakten net zo veel
fouten als punten en brachten daarmee zelf de stand tot een 13-11 voor Sneek waarop coach Jaap
ingreep en een time-out aanvroeg. Hierin accentueerde Romeijn de noodzaak voor ons om eigen
fouten uit het spel te houden en de bal maar gewoon aan hun kant in te brengen, want punten
maken konden ze zelf namelijk toch niet echt. Toen het 14-12 voor Sneek stond, kreeg nummer 10
van Sneek ook een kans om te spelen, maar nadat wij het eerstvolgende punt genadeloos scoorden,
mocht ze er weer uit. Tot aan 22-22 kabbelde de set verder. Toen besloten we echter dat het wel
even mooi geweest was voor deze set en we graag wilden beginnen met een nieuwe set waarbij we
minder fouten wilden maken, dus besloten we de laatste 3 punten casual te scoren en zo haalden we
de eerste set binnen. BAM!
Van ons mooie voornemen om minder fouten te maken en punten weg te geven, kwam helaas
helemaal niks terecht. Zo gingen dan ook de eerste 7 punten (?!) naar de Friezinnen. Een klein
lichtpuntje bracht ons 1 punt, maar werd gevolgd door nog een duisternis en zo stond het opeens 11-
1 (?!). Bij 14-4 werd het misschien eens tijd voor een time-out… oeps. Niks veranderde en ook de
dubbele wissel mocht niet baten en de set werd afgesloten met 25-12… Deze set stoppen wij ver
achter in ons geheugen.
De derde set begon een stuk voorspoediger, waarbij de eerste 4 punten voor ons waren. Sowieso
een verbetering ten opzichte van de vorige set en zo stonden we ook in het veld. Tot een stand van
10-10 ging het gelijk op, maar na een paar mooi geslagen ballen van Iris die het voor elkaar wist te
krijgen om door een gat in de blokkering een bal binnen de 3 te hameren, een bal van Lieke die hard
rechtdoor ging (ondanks hun rechtdoor dicht blokkering), mooie omloopjes van Kim en de
verdediging van onze steeds beter spelende libero, waren we eindelijk los en stond het al snel 20-13
voor de troela’s uit Groningen. Nadat er van wedstrijdbal werd gewisseld, die hun misschien meer
geluk bracht (Lieke had de eerste wedstrijdbal vakkundig aan het plafond weten te bevestigen)
krabbelden de Snekers toch nog even terug tot 22-19. Maar wij weigerden deze set weg te geven en
maakten het af met 25-19. Wederom winst.
De vierde set begonnen we hetzelfde als de 3e , de eerste 4 puntjes voor ons! Dit goede spel wisten
wij tot aan een stand van 14-6 door te trekken, Maar hun midden begon toch redelijk in haar spel te
komen en wist flink wat mooie punten bij ons te maken. Er werd veel gedoken en gerold, maar niks
mocht baten, want zo stond het opeens weer 15-15. Stereotype rollercoastersyndroom waar wij als
Dames 2 aan lijden. En we kwamen zelfs op een achterstand van 22-23. Het zou toch niet…… Maar
nee! We wisten onszelf op een laatste krachtinspanning nog even op te tillen en maakten de laatste
3 punten even een hatrickje; 3-1 winst voor ons!

Volgende week spelen wij om 17.00 uur weer in onze vertrouwde Struikhal. Dit keer tegen S.V.I
Dames 1 uit Zwolle, klaar om te strijden voor onze volgende overwinning! Liefs, De troela’s uit
Groningen x

Een dag met veel hoogtepunten en dieptepunten!

Allereerst willen we jullie graag voorstellen aan ons nieuwe teamlid, Jerry! Jerry is onze mooie geel-blauwe jerrycan, bedankt CAS-CRM/ZVH Heren 1.

Dan de wedstrijd, we moesten spelen tegen een oude bekende, SVI Dames 1. Vorig jaar zaten zij ook al bij ons in de competitie en zijn toen kampioen geworden. SVI Dames 1 zal gebrand zijn om de wedstrijd van ons te winnen, aangezien wij hen vorig jaar (toen ze al kampioen waren) toch nog hebben kunnen verslaan met 3-1! Helaas verliep het begin van de wedstrijd wat minder, de eerste twee sets waren dieptepunten… Niet best, we gaan er verder ook geen woorden aan vuil maken.

Maar we kwamen terug en hoe?! De derde en de vierde set hebben we gevochten, gestreden en gewonnen (onze hoogtepunten). Zo hebben we er toch nog een mooie vijfsetter uit kunnen slepen. Wij vinden het namelijk fijn om altijd het maximale uit onze contributie te halen. Helaas waren we de vijfde set niet sterk genoeg om ook deze set binnen te slepen :(.

Toch waren er na de wedstrijd nog een paar gelukkige koppies te vinden in de McDonalds. Tessa die haar plekje had gevonden aan de kinderspelletjestafel. Maaike die heerlijk aan het genieten was van haar happy meal en Nikki die dolgelukkig was met het happy meal speeltje (waarvan ze dacht dat ze hem had opgelost). We dachten we sluiten de dag toch nog positief af, maar daar dacht Githe anders over. Voordat we vertrokken vanuit Groningen gaf ze al aan “ik heb echt al heel lang niet meer auto gereden, wie durft er bij mij in de auto? “. Er waren een aantal uit het team die het aandurfden, maar dat was misschien toch niet zo’n goede keuze. Githe was namelijk meer vergeten over het autorijden, was het nou benzine of diesel? Helaas verkeerd gekozen. Er kwam veel rook uit de uitlaat zetten, de stoomboot van Sinterklaas was er niks bij. Ze hebben een tijd langs de weg staan te wachten op de ANWB. Voor sommige was dit harder strijden dan voor anderen, Wout had namelijk nog maar 1 sigaar (dieptepunt).Daartegenover stond wel dat Wout slim genoeg was om twee speciaalbiertjes in zijn sporttas te stoppen (hoogtepunt), gelukkig voor Wout, want ze stonden er nog wel een uur. Tegen de kou werd een fles wodka uit Maaike haar sporttas getrokken, het begon verdacht veel op een teamavond te lijken, alleen dan met het halve team. Onder het genot van ABBA liedjes (ja, Wout was de dj) (jullie mogen zelf kiezen of dit een hoogte- of dieptepunt was) werden ze naar een tankstation in Pesse gesleept. Daar werden de spierballen nog eens op de proef gesteld met het duwen van de auto, toch nog ergens handig voor die krachttrainingen. Het wachten was begonnen …. (dieptepunt), maar dat wachten bood ook mogelijkheden om eindelijk die verdomd lastige puzzel uit de happy meal op te lossen. Uiteindelijk is het onze getalenteerde coach Wout gelukt om het kinderspeeltje op te lossen (hoogtepunt voor Wout). Na lang wachten, zijn ze met de trein in Groningen aangekomen (de auto heeft dit avontuur niet overleefd) en veilig in hun bed beland!

Kusjes Dames 3